.png "English"){kind=small}
- Φοβάμαι ότι θα ξυπνήσω ένα πρωί και θα είμαι άνεργη. Θέλω να είμαι αισιόδοξη αλλά είναι φορές που οι καταστάσεις με ξεπερνούν! Στο βωμό της κρίσης οι προσωπικές σχέσεις ξεχνιούνται, όλοι είμαστε αναλώσιμοι και υπολογίσιμοι σε εργατοώρες, κόστη, budget... σε απλά και λίγα €€€... Όλοι μας έχουμε ανάγκη μια δουλειά, το θέμα είναι πόσα πράγματα μας επιτρέπει η ηθική και ο χαρακτήρας μας να δεχθούμε.
- Φοβάμαι ότι θα ξυπνήσω ένα πρωί και θα με διαγράψουν απ το πανεπιστήμιο. Στη ζωή μου άργησα λίγο να κάνω τα πράγματα... άργησα να βρω τι θέλω... Δυστυχώς σ αυτή τη χώρα όλοι τρέχουν. Τρέχουν να μπούνε στο μετρό τρέχουν να βγούνε απ' αυτό. Τρέχουν να μπουν σε μια σχολή, να βγούνε, να πιάσουν δουλειά να κάνουν καριέρα, οικογένεια... Εύχομαι να υπήρχε το μαγικό κουμπί, να σταματούσαν όλα για λίγο... Να πάρω μια ανάσα να σκεφτώ... Ένα πρωί που ήμουν στο μετρό, μπήκε ένας άντρας "είμαι 40 χρονών" είπε "έχω κάνει πολλά λάθη στη ζωή μου... Ως πότε θα τα πληρώνω;"
- Φοβάμαι ότι θα ξυπνήσω ένα πρωί και θα μείνω μόνη μου... Σ' ένα άδειο σπίτι και έχω και αλλεργία στις γάτες. Βαρέθηκα ν' ακούω θεωρίες: - οι άντρες δεν υπάρχουν πια (τους πάτησε το τραίνο;)- δεν θέλουν τις δυναμικές γυναίκες (κ αυτές τι να κάνουν; Να μετατραπούν σε γατούλες που θα νιαουρίζουν;)- τον έρωτα δεν τον κυνηγάς, σου συμβαίνει όταν δεν το περιμένεις (εντάξει... Δεν το περιμένω πια... Μπορεί τώρα να μου συμβεί;)- να βγαίνεις περισσότερο (δε βγαίνω... μάνα μου)- να μεγαλώσεις τον κοινωνικό σου κύκλο (εννοείτε τους φίλους μου στο facebook-twitter;) κλπ κλπ κλπ
- Φοβάμαι ότι θα ξυπνήσω ένα πρωί και όλοι μου οι φίλοι θα έχουν μεταναστεύσει και ενώ παλιά είχε πλάκα, περισσότερα σπίτια να μας φιλοξενήσουν στις εξορμήσεις μας... Τώρα αυτοί που έχουν μείνει είναι πολύτιμοι και κάθε καινούργια φυγή πονάει περισσότερο. Ακόμη περισσότερο φοβάμαι ότι ένα πρωί θα χρειαστεί να μεταναστεύσω και εγώ... Ευτυχώς που το κρύο δεν με τρομάζει... Νορβηγία σου έρχομαι!
- Φοβάμαι ότι θα ξυπνήσω ένα πρωί και πρωθυπουργός της χωράς θα είναι η Ελένη Μενεγάκη... Όλοι θα πρέπει να είναι ψηλοί, ξανθοί, όμορφοι, με ροζ lipgloss... Να ψηλώσω δεν προλαβαίνω, όσο για τα υπόλοιπα; Δεν μου πάει καθόλου το ροζ lipgloss.
Singin' in the Rain (1952)Kathey Selden (Debbie Reynolds), Cosmo Brown (Donald O'Connor) and Don Lockwood (Gene Kelly) sing and dance after staying up all night.
ΚΑΛΟ ΞΗΜΕΡΩΜΑ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ
7 σχόλια:
Teleiooo
πολυ πολυ καλο. Ειδικα το νουμερο 4 χτυπησε φλεβα...
καλημέρα πολύ ωραίο το μπλογκ σου τώρα το ανακάλυψα!
εγώ πάλι δε φοβάμαι πλέον μη ξυπνήσω ένα πρωί κι είμαι άνεργος..ειμαι άνεργος εδώ και 1 χρόνο..στην αρχή πονάει λίγο αν έχεις λογαριασμούς κ γαμησιάτικα άλλα ''ουκ αν λάβεις πάρα του μη εχοντος'' αφού δεν έχω τι να σου δώσω ρε φίλε;;;;άντρες φυσικά κ υπάρχουν κ δε φοβούνται τις δυναμικές γυναίκες άπλα μπερδεύετε λίγο τη ζωή με τα σίριαλ..οταν ξυπνάω το πρωί είμαι μονός πάλι κάλα που δεν έχω αλλεργία στα σκυλιά!οι φίλοι πάντως είναι μεγάλο στήριγμα ειδικά αν είστε στην ίδια μοίρα..αα κ δεν έχω ούτε f/b μήτε twitter, τα σιχαίνομαι,προτιμω να κάνουμε παρέα κανονική να βλέπω τον άλλον στα ματιά,να μπορώ να τον αγγίξω να του ρίξω κ καμιά ψιλή ρε παιδί μου αν χρειαστεί!
κ όπως λέει κ το σύνθημα: ΔΕΝ ΕΛΠΙΖΩ ΤΙΠΟΤΑ-ΔΕ ΦΟΒΑΜΑΙ ΤΙΠΟΤΑ-ΕΙΜΑΙ ΑΝΕΡΓΟΣ!!!!!!!!!!
Ευχαριστώ για τα θετικά σχόλια...
Ανωνυμε Νο3... Να σαι καλά... Μου έφτιαξες το κέφι! Πόσο δίκιο έχεις... Οι αμερικάνικες κομεντί έχουν καταστρέψει τη γυναικεία ψυχολογία...
Γι αυτό και εγώ θα βάλω τώρα να δώ για 4 φορά to "X-Men: First Class" ...
Μη σου πω οτι θα κάνω X-Men Marathon!!!
χαχαχαχα κ μετά το πολυ σκληρός για πεθάνει!
(όλα φυσικά θα τα δεις)
όχι ότι φταίνε πάντα οι ταινίες άλλα προβάλουν ένα πρότυπο που όσο κ να το τραβήξεις δε βγαίνει στη ζωή,πρεπει να έχουν κλείσει πολλά σπίτια από τέτοιες χαζοαμερικλανικες πατάτες!η ζωή είναι πιο απλή από ότι φαίνεται αρκεί όχι να έχεις αυτά που θέλεις άλλα το ανάποδο να θέλεις αυτά που έχεις και να μπορείς να δεχτείς τον αλλον/αλλη γι αυτό που είναι χωρίς να προσπαθείς να το φέρεις στα μετρά τα δικά σου..
Σε νιωθω απολυτα..μακαρι να μπορουσα μια μερα να αναπνευσω ελευθερα..χωρις τυψεις για οτι κανω...
χαίρομαι!δεν είναι δύσκολο..οταν κάνεις κάτι εκείνη τη στιγμή κ για όσο διαρκέσει σε κάνει να νιώθεις καλύτερα,σε φτιάχνει..μετα όσο και να το μετανιώνεις πάει..περασε..εγινε!δε γυρίζει πίσω.
θα προτιμούσες να είχες τύψεις επειδή δεν το έκανες?
Δημοσίευση σχολίου