Από το Blogger.
RSS

3 ΙΣΤΟΡΙΕΣ "ΚΙΤΡΙΝΕΣ"

"τα νεύρα μου, τα χάπια μου κι ένα ταξί να φύγω”... πόσες φορές έχω πεί αυτή τη φράση! όταν έπιασα την πρώτη μου δουλειά έπαιρνα συνέχεια ταξί... τότε (δε θέλω σχόλια για την ηλικία μου) ήταν πάμφθηνα... πίστευα ότι είναι μία πολυτέλεια που μου αξίζει... κάθε φορά που έβλεπα κίτρινο αυτοκίνητο το χέρι μου σηκωνόταν μόνο του... “Τ Α Ξ Ι Ι Ι”:


1.  Ταρίφας – Σύμβουλος Σχέσεων: Στην άκρη του δρόμου... χωρίζω... μετά από 4 χρόνια σχέσης χωρίζω... για την ακρίβεια με χωρίζει αφού με έχει απατήσει λέγοντας ατάκες βαρύγδουπες και μεγάλεςθα είσαι πάντα η μεγάλη μου αγάπη... αλλά θέλω να ζήσω και άλλα πράγματα... μπλα μπλα μπλα” δεν ακούω τι λέει... το χέρι μου ήρθε να με σώσει... σηκώνεται κ σταματά το πρώτο ταξί που περνά. Μπαίνω μέσα... Κλαίω... Κλαίω με λυγμούς... Ο ταρίφας γυρίζει με κοιτά “κλαις? Γιατί κλαις? Αυτός ο μελαχροινός φταίει; Τι σου έκανε? Πάμε πίσω να τον δείρω...” και βάζει όπισθεν... “Μη του φωνάζω... αφήστε τον!!!” σταματά... “Εντάξει κοπελιά όπως θέλεις... Μη μου στεναχωριέσαι μόνο.. δεν αξίζει τον είδα εγώ... Μαλάκας μου φάνηκε...” Περιττό να σας πω... ότι στο ταξί μπήκα κλαίγοντας από θλίψη και βγήκα κλαίγοντας απ τα γέλια... Μου κέρασε και την κούρσα και κατεβαίνοντας μου φώναξε: “Κοπελιά... ένα πράγμα έχω να σου πω... Πήδα τον κολλητό του... εδώ είμαστε θα σε ξαναπάρω κούρσα να μου πεις τι έγινε!!! 



2.  Επαγγελματίας Ταρίφας: Κλείνω το κινητό και πέφτω για μεσημεριανό ύπνο... όταν ξυπνάω βρίσκω στο κινητό 15 κλήσεις από τον “Ε”. Του τηλεφωνώ ανήσυχη... “Που είσαι μωρή;;; σου έχω πρόσκληση για τον Joaquin Cortez στο Λυκαβηττό... Τσακίσου!” και τσακίστηκα... έβαλα ότι βρήκα μπροστά μου και βγαίνοντας στο δρόμο το χέρι μου.. και πάλι... σταμάτησε το πρώτο ταξί που είδε! “ Σας παρακαλώ στο θέατρο του Λυκαβηττού όσο πιο γρήγορα γίνεται!” ... “βεβαίως μου” μου απάντησε ο ταρίφας “ θα είμαστε εκεί σε 22 λεπτά και θα σας κοστίσει 4€” και δε θα το πιστέψετε... ήμασταν εκεί σε 22 λεπτά και μου κόστισε 4€...


3.  Ταρίφας μέντιουμ: Είχα πάει θέατρο με τη “Β”... Η ώρα περασμένη και το χέρι μου αποφασίζει πάλι να πάρει ταξί... όμως αυτή τη φορά σταματά το πιο βρώμικο ταξί του κόσμου... Αυτό σκέφτηκα μόλις μπήκα... “Θεέ μου... πόσο βρώμικο ταξί... Για τη μισή διαδρομή ο ταρίφας δε μιλάει... μέχρι που μας προσπερνά μία λιμουζίνα και ξεφυσά “ένα τέτοιο αυτοκίνητο ονειρεύομαι... γιατί όποιος μπαίνει εδώ μέσα σκέφτεται... Πόσο βρώμικο ταξί!παγώνω... σκέφτομαι “μα καλά μέντιουμ είναι;και ήταν... μου το είπε... “κοπελιά εγώ πιστεύω στη μοίρα... διαβάζω το χέρι... και εσύ μου φαίνεσαι πολύ στεναχωρημένη... θέλεις να σου διαβάσω το χέρι;και μου το διάβασε... δε θα σας πω τι μου είπε... αλλά όλα τα βρήκε...



Τώρα πια που τα ταξί είναι μία άπιαστη πολυτέλεια, όταν το χέρι μου θέλει ταξί το κοιτάζω απειλητικά και του λέω...  
“Κάτω... γιατί απ τη ρίζα θα σε κόψω”... 
όμως μου λείπουν οι αγαπημένοι μου Ταρίφες... 
γιατί δε φοβάμαι να το πω: 

"ΑΓΑΠΩ ΤΟΥΣ ΤΑΡΙΦΕΣ!"



το τραγούδι της ημέρας... προφανές:






  • Digg
  • Del.icio.us
  • StumbleUpon
  • Reddit
  • RSS

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου